między słowami: W Graz

Kiedy już odespałam wszystkie ostatnie dni i noce i nadszedł poniedziałek, najmniej ulubiony dzień tygodnia, po śniadaniu, ruszyłam na zapoznanie się z miasteczkiem. Niezbyt szerokie ulice, chodniki i niewielki ruch a przede wszystkim masa świeżego powietrza zachęcają ,żeby nie korzystać z tramwaju czy autobusu, tylko pieszo przemierzać drogę do centrum. Mijam dużo ciekawych wystaw, przepiękne, ręcznie robione drzwi i niezbyt wielu mieszkańców. Po kilkunastu minutach marszu kieruję się do małej kafejki pełnej roślin. Z lodówki wdzięczą się ciasta a za barem stoi nie pierwszej młodości Pan, który okazuje się byc barmanem i właścicielem jednocześnie.Sam przyrządza kawę z mlekiem, mówi łamanym angielskim i na karteczce podaje mi cenę kawy.Oprócz mnie są to jeszcze dwie osoby, kawa dodaje mi energii, miejsca ma swój ciekawy klimat, przy barze zauważyłam tez zdjęcie właściciela i jego łodzi, pewnie na emeryturze zapragnął osiąść i prowadzić bardziej miejskie życie. Niestety kafejka okazuje się miejscem dla palących, a ja mimo młodzieńczych prób palaczem nie jestem i zapewne nie będę,więc tak sobie pasuje mi to pozwolenie.
Po kawie ruszam dalej, ulice są czyste i kolorowe, ciągle krążą tramwaje, mniej autobusów, może dlatego,że masa tu rowerzystów, kobiet i mężczyzn w przeróżnym wieku i mimo,że mamy luty to jednak nikt nie stroni od jednośladów. Jest tu kilka zabytkowych budowli, przede wszystkim kościołów i idąc ulicami widzę jak święci patrzą z góry, stan zabytków jest bardzo dobry. Zwiedzam Graz w promieniach słońca, wdycham fantastyczne powietrze i mam ochotę to zapakować ze sobą do Krakowa... Wstępuje do sklepu ze wszystkimi do domu, potem do sklepu z butami, gdzieś z wystawy kusi mnie sukienka.... :) Co chwilę przystaje ,żeby coś sfotografować,Mijam ludzi na ulicy i widzę,że mijani patrzą w oczy, nie czuć totalnego chłodu i obojętności jak np w Nowym Jorku. To wszystko tworzy przyjazny klimat do zwiedzania i miasto chce się chłonąć, spragnieni słońca Austriacy pija kawę na zewnątrz i cieszą się pogodą.
Na pewno nie jest to idealny świat im bliżej centrum tym więcej widzę bezdomnych, niestety w większości są to kobiety, nie mam jeszcze odwagi, aby zapytać kogoś z nich jaka jest och historia i co się stało, że życie postawiło ich w takim miejscu...
Mało spotykam tu młodych kobiet, jeśli już to mają różowe włosy lub dredy albo inną fikuśną fryzurę, natomiast młodzi mężczyźni wyglądają dość elegancko, zwykle szczupli i zadbani, mają specyficzną urodę, albo tylko takich zauważam :D
Na koniec swoich spacerów idę na mały posiłek i potem ruszam w drogę powrotną, pięknie nadal słońce kładzie promienie na twarz i ramiona, takie utęsknione to słońce,nie jest to idealne światło dla fotografii, jednak cieszy niezmiernie. Bardzo lubię Kraków, lubię w nim mieszkać, ale czasem muszę wyjechać, uwolnić się od tego jakie potrafi być przytłaczające.
Będąc w centrum widziałam wzgórze, z którego widać całe miasteczko i zapewne się wybiorę żeby zdobyć panoramę Graz.
Trochę jestem niezadowolona z siebie,że nie przygotowałam sobie podstawowych zwrotów w tutejszym języku, ale czas płynął nieubłaganie.
Austria bardzo kojarzy mi się z Jankiem, a on teraz w Łodzi, ściskam Cię serdecznie jeśli to czytasz.
I jeszcze ze smutkiem dodam,że niedawna solenizantka Danuta Szaflarska zmarła wczoraj, miała 102 lata, przepiękna twarz i jeszcze piękniejszą duszę i życie.
Cieszę się, że tu jestem zażywam słońce i powietrze, ładuje akumulatory i pozwalam, żeby zmęczenie zeszło ze mnie zupełnie. i Chce się podzielić tym z Wami przez słowa i obrazy.